Ya giden olsaydım…

“Zaman durdu artık buralarda, bedenim ruhuma yenik düştü”

Vakit tamam anladım

Gidiyorum gitmeliyim artık

Dönüp ardıma bile bakmadan

Bir veda bile etmeden

Ne bir uğurlayış, ne bir karşılama beklemeden

Adını sık sık andığım, ama hiç hazır olmadığım bir yolculuğa çıkıyor şimdi ruhum

Ne varacağım yer belli, ne duracağım yer

Sadece gidiyorum anladım

Vakit tamam

 

Sadece karanlık var şimdi

Geceden bile siyah bir boşluk karşıladı beni

Ne yıldızlar var

Ne bir sonu

Dedim ya zamanı geldi gidiyorum

Aslında bende bilmiyorum nereye

Dönüşüm yok sadece biliyorum

Zamanım doldu

 

Çok bile kaldım buralarda

Ne ben aradığımı buldum

Ne de aradığıma buldurdum

Zaten hiç ait olmadık ki

Canımı yakıyor şimdi bu sevda

Hiç alışmadım ben zaten buralara

Ne bir yere, ne de birilerine ait olmadım

Ne dağına, ne taşına, ne havasına, ne suyuna

Bir de şu sevda dedikleri şey geldi ya başıma

Ne ben mutluluğu bulabildim

Ne de beni sevene buldurdum

 

Yok, yok vakit tamam anladım

Buralar bana göre değil

Kalsam da yürek dayanmaz

Zaten gönülsüz değildim gitmeye

Ne ben umduğumu bulabildim

Ne de umduğuma buldurdum

 

Geldim, aldım, verdim

Misafirdim, misafir olacağım

Ne ben yerimi bulabildim

Ne de bulmak isteyene buldurdum

Bir kuş oldum gönülden gönüle kondum

Her çiçekten bal aldım, bal verdim

Ama yürek pare pare olmuş yanıyor

Yangın yeri burası

Ne ben bu ateşi bir söndürecek buldum

Ne de söndüreceklere gönül koydum

 

Neden geldim, niye gidiyorum

Hiç anlayamadım

Yaşadım, gördüm, öğrendim

Ne ben alacağımı aldım

Ne alacaklarımın hesabını sordum

 

Vakit tamam

Gitmeliyim artık buralardan

Alışacak bir dağ, bir taş bulacağım belki yeniden

Ne can dayanır artık burada kalmaya

Ne sabrım yeter

Buraya kadarmış tatlı hayat

Ne ben aradığımı sende buldum

Ne de aradığıma beni buldurdum

 

Kim bilir kaçıncı gelişimdi bu hayata

Belki son olacak

Belki ruhum yoruldu beden taşımaktan

Belki ben yoruldum aradığımı bulamamaktan

Geldim, aldım, verdim

Misafirdim, misafir olacağım

Ne ben şansı yakaladım bu dünyada

Ne de şansa kapılarımı açtım

 

Beklemedeyim kendi karanlığımda

Artık ne zamana ihtiyacım olacak burada

Ne umuda, ne aşka

Kendi karanlığımda, kendimle baş başa

Geçmişim ve geleceğimle birlikte huzuru buldum

 

Derken bir ses böldü yalnızlığımı

“Burada daha çok zamanın olacak

Bilmediklerini bilecek, görmediklerini görecek

Tüm sorunlarına yanıt bulacaksın

Kaçırdıklarına üzülme

Hayıflanma yapamadıklarına

Unutma misafirdin, misafir olacaksın

Bilmese de sevdiklerin seni

Yine onlara dost, onlara sırdaş, onlara arkadaş olacaksın

Görmese de gözleri bedenini

İçlerindeki umut olarak kalacaksın”

 

Sevdim şimdi buraları

Tamam durdurun benim zamanımı

Görmediklerimi gösterip, bilmediklerimi öğretin

Cevapsız sorum, amaçsız günüm kalmasın

Varsın karanlık olsun

Varsın sevdam yaksın ruhumu yeniden

Yeter ki alacaklarımla vereceklerim bitmesin

Gideyim, göreyim, geleyim

Bu sefer sevdim buraları

Dağını, taşını, havasını, suyunu

Anamı, babamı, bacımı, sevdamı öksüz bırakmayayım

Yeter durdurun zamanı şimdi

Ne varsa yapılacak hazırım

Bırakın ruhum özgür kalsın

Ne ben kaybedeyim bir daha onu

Ne de o esir kalsın

 

Ya geriye kalsaydım…

 

SONSUZA ÇEYREK VAR ŞİMDİ BİLİYORUM…

Yaprak dökümünde değil henüz hayatım, belki bir ilkbahar sonrası yeşillenmekte, belki bir uyanışın ardından dirilmekte yeniden… Dökeceğim kadar yaprak döktüm belki yüreğimden, kalanlarla devam etmek istiyorum yolculuğuma.

Bir sadeleşme arifesinde hayatım, tüm fazlalıkları temizliyor yüreğim şimdi.. eskilerden taşıyacaklarımı hazırlıyorum valizime, yenilere, yeniliklere zaten hazırım..

Yeni filizlenen dallarım var atık içimde biliyorum., daha önce gün yüzü görmemiş çiçekler açıyorum, renklerim daha parlak, yapraklarım daha yeşil artık.. bir çınar olmanın arifesinde ruhum gölgesinde dinlendirebileceği ruhları seçiyor biliyorum..

Bu kaçıncı gelişim dünyaya bilmiyorum, ama bu son olabilir belki diye çırpınıyor yüreğim artık, gökyüzüne varışa az kaldıysa, biriktirdiklerimin gölgesinde yaşayacakları belirlemeliyim şimdiden..Geçmişi ve geleceği bir arada yaşamalısın diyor yüreğim…

Sen oradaki parlak yıldız, güneşin veremediğini taşımaya devam et bana olur mu? Gece gözlü bir sevdiğim var yanında.. Söyle ona verdiğim bütün sözleri tutacağım ikimiz adına..Yaşayacaklarımdan korkmayacağım, gözyaşlarımla yıkamayacağım anılarımı söyle ona,, her sabah ve her akşam bekleyeceğim gelişini.

Saldığım köklerimi koparacağım topraktan, gökyüzüne dokunmama az kaldı.. Bu son gelişimin ardından varacağım olmam gereken yere… Vereceklerimi verecek, hesabımı kapatacağım bu dünyayla.. Son bir kez bakıp ardıma, her şey yerli yerinde mi diye, sevdiklerimi emanet edeceklerimden emin, çıkacağım asıl yolculuğa…Belki aralarda bir yerlerde, belki o son kapıda bulacağım onu yeniden, bekliyor olacak biliyorum..Beklemekten öte değil mi sanki şimdi yaptığı…

Vereceklerim bitmedi daha biliyorum, daha gölgem büyümedi sandığım kadar, ulaşması gereken her yere ulaşmadı daha dallarım..Ulaşmak istediğim her nefes tatmadı daha çiçeklerimin eşsiz kokusunu.. Bir cennet kuşu gördüm bugün yakınımda, güzel sesini duyamadım ama, uçup geçti yanımdan, gülümsedim..Sanki gitmiş gelmişliğim varmışçasına belirsiz anılar canlandı kafamda…

Bir kopuştan önceyim şimdi biliyorum, Dante’nin durduğu yerde yüreğim…Bundan sonrası için hazırım.. aşamayacak, yenemeyecek engelim kalmadığından bu üzerimdeki erdem, şimdilerde biliyorum… Hangi gün, hangi saat, hangi düşe uyanacağım kim bilir..? Ütopyaların gerçek olduğu, dokunuşların teni aştığı pozisyonda ellerim…

Bütün sevdiklerime sahibim şimdi… Bütün duvarların yıkıldığı, görünmeyenin bilindiği bir dünyadayım.. Bir düşler ülkesinin eşiğinde bekliyorum.. O kapıdan geçtiğim an yükleneceklerimi bilmiyorum.. Korkutmuyor beni artık hiçbir şey, yaşamaya yeniden gelmiş gibiyim…

Gerçek bir ağacım ben şimdi topraktan gökyüzüne varmak üzere, diğer ağaçların gölgesi değilim artık..

Sonsuza çeyrek var şimdi biliyorum..

Gitmek mi zor, kalmak mı bilmiyorum

Giden olmak mı istiyorum, kalan olmak mı

Yoksa tek istediğim her durumda sadece var olmak mı?

Bu yazı Gülseren Kılınç ve Senem Üner tarafından ortak bir tema üzerine birbirinden bağımsız olarak yazılmış ve Gülseren Kılınç tarafından uyarlanarak son haline getirilmiştir. Sevgili Senem’e bu çalışmamdaki katkılarından dolayı sonsuz teşekkürlerimi iletiyorum..

 

GK.

Mayıs 2007