Utku, Hulusi beyin tepkisine bozulsa da bir şey diyememişti. Nasılsa eninde sonunda evlenecekti Ada’yla. Ha şimdi, ha daha sonra. Belki Ada ile yeniden konuşursa, Hulusi amcayı o ikna edebilir diye düşünerek onun yanına döndü.

Hulusi bey homurdanarak girdi Müzeyyen hanımın odasına, “Ne oldu Hulusi ne bu sinirin?” dedi kadıncağız merakla, sakinleştiricilerin etkisiyle eskisi kadar çok ağlamıyordu artık.

“Bu Utku iyi, hoş çocukta biraz fazla cürretkar!” dedi adam elini kolunu sallayarak. Hâlâ inanamıyordu söylediklerine. Bir çırpıda anlattı Müzeyyen hanıma olanları.

“Genç onlar Hulusi, bizi düşün!”  dedi kadın.

“Sen düşün önce! Anneme benzedin iyice!” dedi adam, kapıldığı öfkeden sıyrılamadığı için laf ağzından çıkıvermişti.

Aklına  yine o eski hikayeler gelince, tutamadı Müzeyyen hanım göz yaşlarını. Bu sefer Hulusi bey kötü hissetti kendini ve hemen oturup ellerini tuttu karısının.

“Bak Müzeyyen biz zorluklar yaşadık benim ailem yüzünden, sen de biliyorsun. Bırak bu çocuklar biraz düşünsünler. Hemen nişandı, nikahtı başlama. Bak bu Utku’nun cürretkarlığı korkuttu beni bu gün. Üzmesin Ada’mızı. Pelin desen, Volkan’ın dengi değil bana sorarsan, aklı bir karış havada o kızın.”

Kocasının Volkan ve Ada’yı birbirinden  ayırmadan, duyduğu endişe iyice içine dokundu Müzeyyen hanımın.

“Hulusi sana söylemem gereken bir şey var.” dedi yumuşak bir sesle.

“Bak biz nikah tarihine de karar verdik dersen kavga ederim!” dedi adam yeniden alevlenerek.

“Yok öyle bir şey değil!”

Babasının yüzü kıpkırmızı olmuş, annesinin odasından hışımla çıktığını gören Volkan endişelendi bir anda, “Baba ne oldu?” dedi hemen.

“Yok bir şey, hava alacağım biraz!” diyerek yürüyüp gitti adam.

Volkan merakla girdi annesinin odasına, kadının ağlamaktan gözleri kıpkırmızı olmuştu yine.

“Anne neler oluyor, kavga mı ettiniz babamla?”

Müzeyyen hanım vicdanını rahatlatmıştı sonunda kocasına her şeyi anlatıp ama, bundan sonra hiç bir şeyin eskisi gibi olamayacağını da biliyordu artık. Hüzünle baktı oğlunun yüzüne. Hulusi bey haklı olabilir miydi acaba? O da kayınvalidesi gibi çocukların hayatlarını mahevetmeye mi uğraşıyordu acaba iyilik edeyim derken.

“Ada’yı getirsene bu gün yanıma, onunla konuşmak istediklerim var.” dedi yalvarır gibi.

Neler olduğunu anlamayan Volkan, “Tamam” diyerek çıktı odadan ve Ada’ın yanına gitti. Utku yine oradaydı,

“Annem seni görmek istiyor” dedi kıza, Utku’ya aldırmadan.

Kolundan tutup kalkmasına yardım etti. Utku hemen girdi Ada’nın diğer koluna.

“Annem onunla yalnız konuşmak istiyor Utku!” dedi ters ters.

“Tamam, ben kapıda beklerim” diyerek Ada’nın kolundan tutmaya devam etti oğlan, ne söylenildiğini anlamamış gibi.

Birlikte Müzeyyen hanımın odasına kadar götürdüler onu. Volkan annesinin baş ucundaki koltuğa oturmasına yardım edip, çıktı odadan.

“Güzel kızım!” dedi Müzeyyen hanım onun gözlerine bakarak.

Belli belirsiz gülümsedi Ada. İnsanları üzmemek için yaptıklarından, tükenmiş hissediyordu kendini artık. Yeni bir şeyler duymaktan da korkuyordu bir yandan ölesiyle. Bir  olayı daha kaldıracak hali kalmamıştı ruhunun. Avazı çıktığı kadar bağırıp kaçmak istiyordu bu hastaneden.

“Hulusi amcanla konuştuk.” dedi önce, durdu ve düzeltti sonra “Babanla konuştuk. O artık tüm gerçeği biliyor”

Şaşırdı ama tepki vermedi Ada.

“O bana dedi ki, onun annesine benzemeye başlamışım ve sizlerin hayatını mahvediyormuşum. Sen Utku’yu sevmiyor musun kızım, bana doğruyu söyle?”

“Hayır!” dedi Ada sonunda gerçeği haykırabileceği güvenli bir limanda hissetmişti kendini bir anda, “Hayır onu hiç sevmiyorum!” dedi bastırarak.

“Kızım ayrıl o zaman, ben istedim diye mi katlanıyorsun tüm bunlara?”

“Ayrılamam!”

“Neden?”

“Çünkü Utku her şeyi biliyor ve beni bunları Volkan’a anlatmakla tehdit ediyor. Eğer onun dediklerini yapmassam yani.”

“Ne yapıyor?” dedi Müzeyyen hanım otoriter sesi geri gelmişti bir anda. Hulusi beyden de duyduklarından sonra şimdi Ada’nın söyledikleri iyice sinirlendirmişti onu. Bu utanmaz oğlan, aile sırlarını mı kullanıyordu onlara karşı.

Ada ağlamaya başladı yeniden.

“Hulusi amcan, baban yani her şeyi biliyor artık!” dedi öfkeyle Müzeyyen hanım, “Volkan’da elbet öğrenecek! Çok haklıymış Hulusi! Ah ben ne yaptım!”

Yatağın içinde kıpırdanıp duruyordu şimdi zavallı kadın. Kalkabilse kalkacaktı ama yapamıyordu. Ada ruh gibi oturuyordu karşısında ve sadece ağlıyordu. Kendi çiçeğini soldurmuştu bir kez. Kendi elleriyle. Şimdi ise onu tamamen yok ediyordu anlaşılan. Kocası kadar açık görüşlü olamamıştı, kendi kafasının içindeki planların doğruluğuna inanmış, hepsini bir fırtınaya sürüklemişti. En azından şimdi bunu düzeltecek bir şansı vardı elinde. Geçmiştekiler için yapabileceği bir şey olmasa da, onlara borcunu kendi yarattığı bu ikinci felaketi önleyerek yapabilirdi.

“Volkaaan!” diye bağırdı sesi yettiğince. Ada korkuyla yerinden sıçradı bu haykırış karşısında. Volkan yuvarlanır gibi girdi içeriye. Önce babası, şimdi de Ada ile mi kavga ediyordu annesi? Neler oluyordu bu sabah böyle?

Önce Volkan, ardından Utku, ardından da panikle hemşire girdi odaya?

“Müzeyyen hanım neler oluyor, iyi misiniz?” dedi hemşire Volkan ve Utku’nun arasından sıyrılarak. Hemen çekmeceden sakinleştirici iğneyi çıkarıp hazırlamaya başladı.

“İyiyim ben, hemşire hanım! Oğluma şaka edecektim kusura bakmayın” dedi gülümsemeye çalışarak.

Hemşire bu tuhaf açıklamayı anlayamadığını belli eden  bir bakış fırlattı ona, “Gerçekten iyiyim, lütfen!” dedi kadın bu sefer yalvarır gibi bir sesle. Şimdi her şeyi çözme şansı varken uyutulmak istemiyordu.

Volkan ve Utku gözleri kocaman açılmış izliyorlardı olanları, Ada’nın yüzünde korku vardı daha çok.

Hemşire iğneyi yeniden çekmeceye koyup, diğerlerine baktı. Onların da başlarıyla onaylamasıyla çıktı odadan bir şey demeden.

“Anne neler oluyor bu sabah?” dedi Volkan hemşire çıkar çıkmaz. Utku’yu kapının ağzında görmek sinirlendirmişti Müzeyyen hanımı. Az önceki olaydan sonra daha sakin olmaya çalışarak, “Utku, oğlum bize biraz izin verir misin, aile meselesi konuşacağız” dedi olabildiğince nazikçe.

“Ben de artık ailenizdenim Müzeyyen teyze, eğer yapabileceğim bir şey varsa..” dedi Utku arsız arsız.

“Çık dışarı!” dedi bu kez yeniden otoriter sesini kullanarak.

Volkan annesinin tavırlarından hiç bir şey anlamıyor olsa da, Utku’nın yediği bu zılgıttan memnun olmuştu.

Utku sessizce çıktı dışarı. Kulağının kapıda olduğunu üçü de biliyordu.

“Şimdi sana anlatacaklarımdan sonra, bu oğlanı bir daha hiç birinizin çevresinde görmek istemiyorum!” dedi Müzeyyen hanım oğluna bakıp. Duyacaklarından sonra artık onu ne kadar dinleyip, görmek isteyeceğinden  emin değildi ama Ada’yı korumak için bu sözü tutacağından emindi en azından.

Şüpheyle Ada’ya baktı Volkan, kızın bembeyaz yüzü ve kızarmış gözlerinin nedeninin Utku olduğunu düşünmüştü, “Yoksa sana bir şey mi yaptı?” dedi öfkeyle ayağa kalkarak.

“Otur Volkan, önce beni dinleyeceksin!” dedi annesi.

Volkan günlerdir Utku için  biriktirdiklerini bir an önce onun suratına patlatmak için bahane arıyordu. Yine de annesinin söylediklerini dinlemeye karar verdi önce, oturdu yerine. Gözü hâlâ Ada’daydı.

Ada, tüm hikayeyi ikinci kez dinlemek ve Volkan’ın tepkilerini görmek, duymak istemediği için ayağa kalkıp kapıya yöneldi.

“Gitme kızım!” dedi Müzeyyen teyze. Durdu kapının önünde arkasını dönmeden.

Volkan’ın iyice sabrı tükenmeye başlamıştı artık, “Biriniz bana neler olduğunu anlatabilir mi artık!”

(devam edecek)

Bölüm 1

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/06/varilacak-yarinlar-bolum-1/

Bölüm 2

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/07/varilacak-yarinlar-bolum-2/

Bölüm 3

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/08/varilacak-yarinlar-bolum-3/

Bölüm 4

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/09/varilacak-yarinlar-bolum-4/

Bölüm 5

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/10/varilacak-yarinlar-bolum-5/

Bölüm 6

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/11/varilacak-yarinlar-bolum-6/

Bölüm 7

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/12/varilacak-yarinlar-bolum-7/

Bölüm 8

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/13/varilacak-yarinlar-bolum-8/

Bölüm 9

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/14/varilacak-yarinlar-bolum-9/

Bölüm 10

https://gulserenkilincyazar.com/2018/07/15/varilacak-yarinlar-bolum-10/