Harun annesi ağlayarak gelişi ile ilgili bir açıklama yapmayınca Yusuf’un mezarından geldiğini düşündü doğrudan. Gidip oğlunun mezarında ağladığını bile paylaşmıyordu Harun ile, hatta ona birlikte gidelim bile demiyordu. İyice canı sıkıldı sabah sabah, bir şey söylemeden çıktı evden.

Seher hanımın da canı sıkılmıştı telefonu kapatınca, Nefes’e bir şey söylememişti ama Sabiha’nın Mehmet’e aşık olması gibi, Nefes’in karşısına da Sema çıkmıştı şimdi. Allah’tan kızın Harun’da gönlü yoktu, o yüzden o kadar ısrarla söylemişti Seher hanım. Varsa da belli ki annesi Sema’yı istiyordu gelin olarak açıkça söylemişti kadın. Nefes’i üzmelerini, Gülfinaz’ın başına gelenlerin benzerini yaşamasını istemiyordu. Eğer Nefes Harun’a karşı duyguları olduğunu söyleseydi, hiç düşünmeden gidip o Hürmüz denilen kadınla konuşacaktı.

“Yeter bir çekilin sevenlerin arasından!” diye bağıracaktı yüzüne.

Nefes okula gittiğinde tam kendine gelememişti, Harun’un da yüzünü darmadağın görünce merak etti.

“İyi misin? Biraz kafan bozuk gibi”

“İyiyim!” dedi Harun. Anlatmadı olanları, anlatsa annesinin sabah Yusuf’a değil de Nefes’e gittiğini öğrenecekti belki. Daha mı iyi olurdu orasını bilemiyoruz sevgili okur. Yollar her zaman istediğimiz yere çıkmadığı gibi, bazen gerçeğin yakınına geldiğimiz halde, görmeden geçip gidebiliyoruz böyle. Yaşadığımız her şeyin zihnimizde anlamlandırdığımız gibi olduğunu bilebilir miyiz sizce?

Hürmüz hanım bir daha Nefes’in yanına gelmedi elbette, Harun evlenme teklifini okulun son günlerine saklamaya karar vermişti. Harun’dan bir girişim olmayınca Nefes’te Hürmüz hanımın yanıldığını sanıp rahatlamıştı açıkçası. Son sınıfın zorluklarına rağmen ikisi de ellerinden geleni yapıp, gece gündüz çalıştılar. ve nihayet sınavlarını başarı ile atlattılar. Nefes bu arada babası ile bir kaç kez daha görüştü ama çoğunlukla derslerinin ağır olduğunu bahane ederek kısa tutuyordu.

Hürmüz hanım oğlunun derslerinin ağır olduğunu bildiği için Yusuf konusundaki konuşmayı mezuniyete ertelemişti, hem cesareti yoktu, hem de oğlunun kafasını karıştırmak istemiyordu. Nefes konusunda ise hiç bir şey yapmamaya karar vermişti, eğer Nefes oğlu ile evlenmeyi kabul ederse başının üzerinde yeri vardı. Sema olsun çok istiyordu ama ısrar etmeyecekti. Kızın Harun’a hiç bir şey söylememiş olmasını da çok takdir etmişti. Oğlunu mutlu edeceğinden şüphesi yoktu artık.

Harun sınavlar bitince Nefes’e duygularını açıklamanın zamanı geldiğini düşündü, daha fazla ertelemenin bir anlamı yoktu. Ret edilmekten ya da Nefes’in dostluğunu kaybetmekten çok korkuyordu ama onunla konuşmadan da sonucu asla öğrenemezdi. Mezuniyet töreninden önde bir kutlama yapmayı teklif etti Nefes’e, artık ikisi de rahatlamıştı.

“İkimiz mi?” diye sordu Nefes.

“Evet ikimiz başardık bu işi!”

“Haklısın, ne yapacağız peki!”

“Bilmem belki bir akşam yemeği yeriz güzel bir yerde, hiç yapmadık bugüne kadar!”

Nefes onun sesinin tonundan ve bakışlarından bunun söylediği gibi bir kutlama gecesi olmadığını hissetti ama bunca zaman söylemediği için annesinin aklına soktuğu düşüncenin algısını bozduğuna karar verdi. İki arkadaş gidip bir yemek yiyeceklerdi sadece. Kabul etti.

“Ne yapacaksın?” dedi Seher teyzesi, artık yurdu boşaltmaya hazırlanıyordu Nefes, kendi evi için gerekli eşyaları çoktan almışlardı. Seher hanımla son temizliğini ve yerleştirmelerini yapıyorlardı.

“Evlenmekten bahsederse mi?”

“Evet”

“Onu kırmadan söylemenin bir yolunu bulmaya çalışacağım bu işin olmayacağına dair”

“Üzülecek, dileyelim de Hürmüz hanım yanılmış olsun. Harun annesi ile konuştuklarından falan bahsetmiyor değil mi ağabeyi hakkında”

“Yok, hiç bir şey söylemedi, annesi onunla konuşsa mutlaka söylerdi.”

“Allah yardımcıları olsun zor şeyler bunlar”

Harun sahiden evlilik teklif ederse nasıl onu üzmeden geri çevireceği Nefes’in de içine dert olmuştu. Acaba buluşmaya bir bahane bulup, Harun’a hiç ortam yaratmasam mı diye düşündü ama sonunda bunun çok çocukça olduğuna karar verdi. O hiç bir zaman meselelerden kaçmaz, arkasında çözülmemiş mesele bırakmadan yoluna devam etmeye çalışırdı.

Bu arada Mehmet bey de Seher hanımları da alıp, diploma töreninden sonra bir kutlama yapmayı teklif etmişti, davet etmek istediği başkaları da olursa onları da çağırabilirdi. Kızının bir erkek arkadaşı olup olmadığını dahi bilmiyordu. Üniversiteyi bitiriyordu artık, hayatında biri varsa bu çok normaldi. Baba olarak kızının yanında olamadığı için kutlama yemeğinde varsa biri saklamak zorunda kalmasın istediği için öyle söylemişti. Hoş baba gibi görmediği birinden erkek arkadaşını neden saklasındı Nefes? Baba olmayı becermediğini düşünüyordu sürekli, kızı da onu baba olarak istemiyordu zaten. Ayakları yere basan, kararlı hareket eden bir kızdı Nefes, ufak tefekti ama asla çıtkırıldım değildi. Çok güçlü bir karakteri vardı. Onunla gurur duyuyordu gerçekten. Gülfinaz ile o yetiştirmiş olsalar karakterinde ne tür etkileri olurdu düşünüyordu bazen. Süha gibi biri ile büyümesine rağmen gerçekten harika bir kızdı o. “Hamuru iyi” derdi eskiler.

Harun çok heyecanlıydı o akşam, Nefes’e uyacağını düşündüğü bir yüzük almıştı, her zamankinden daha iyi görünmek için özen göstermişti. Günlerdir söyleyeceklerini aklından geçirip en iyi haline getiriyor, o anı zihninde canlandırıp, çok mutlu oluyordu. Oldukça popüler ve güzel bir restorandan yer ayırtmıştı, araba kullanmadığı için gidip Nefes’i taksiyle alacaktı. Bu ilk akşam çıkışları olacaktı, ilk özel randevuları. Her şey çok güzel olsun istiyordu. Masalarına mevsim çiçeklerinden konmasını istemişti, Nefes çiçekleri çok seviyordu. Çiçeklerin renkleri ve kokusu onun ruhunu yumuşatacaktı mutlaka.

Nefes bu defa yurtta değil evinde hazırlandı. Yurttakilerin böyle bir akşama çıktığını görmesini istemiyordu zaten. O da Seher hanım gibi çok dikkat ediyordu çevrenin sözlerine. Annesi de öyleydi. Öyle yaşamaya mecbur edilmişlerdi. Üç kadın bir çay bahçesinde oturdukları için öldürülmüştü annesi. Yutkundu. Ağlamak istemiyordu, Harun evlenme teklif ederse diye gerilmişti zaten. Aslında bir ara olur mu ki diye düşünmemiş değildi ama sonra onunla el ele bile hayat edemediğini anlamıştı kendini. Harun onun kardeşi gibiydi. Seher teyzesinin söylediği gibi aynı evde yaşamak, evlilik, birbirinin tüm sorumluluklarını almak çok farklı bir şeydi. Bunca yıl sonra dostluklarının bozulmasını o da istemiyordu. Bakalım gece onlara neler getirecekti?

Harun tam söylediği saatte gelmişti onu almaya, Nefes aşağı inince hemen taksiden inip ona kapıyı açtı. Gülümsedi Nefes, bu gecenin özel planlanmış olduğundan artık şüphesi yoktu. Harun günlük halinden oldukça farklı görünüyordu. Restorana geldiklerinde de hemen inip kapısını açtı Nefes’in. Masada sandalyesini çekip oturmasına yardım etti. Bunlara hiç gerek olmadığını düşünmüştü her zaman Nefes filmlerde izlerken ama şimdi bunun insana değerli hissettirdiğini anlamıştı. Bir erkeğin bir kadına verdiği bir mesajdı bu aslında, “gücümü seni rahat ettirmek için kullanacağım!”. Ne yazık ki filmlerde bile sadece erkeğin kadına hoş görünmek için kullandığı geçici tavırlar oluyordu bunlar. Özellikle Türk erkeğinin yetişme tarzına dahil olmadığı için, göstermelik oluşunun ardından unutuluyordu çabucak.

“Allahım ne saçma şeyler düşünmeye başladım!” dedi kendi kendine.

Harun menüyü istemişti garsondan.

“Beğendin mi?” diye sordu hemen.

“Gerçekten çok güzelmiş, daha önce böyle bir yere hiç gelmemiştim” dedi Nefes. Gerçekten de günlük gittikleri kafelerden, kebapçılardan çok farklıydı burası. Babası da onları çok güzel yerlere götürmüştü ama bu restoranın daha özel buluşmalar için hazırlandığı belliydi. Her yerde yapma pembe güller vardı. Tavanlardan sarkıyordu tüllerle birlikte. Toz pembe bir rüya alemi içinde gibiydiler. O etrafı incelerken, Harun’da hayranlıkla onu izledi, ilk kez bu kadar özgür ve çekinmeden yapıyordu bunu. Nefes etrafı incelemesi bitip ona bakınca gördü o bakışları. Kaçırdı hemen gözlerini. Korktuğu şeyi bu gece yaşayacakları kesindi.

(devam edecek)