Kanat bey Asiye’yi almaya geldiğinde, okulların açılmasına az kalmıştı. Sıdıka hanım ve Kartal bey baba kızın arasının düzelmesine sevindikleri için hiç sorgulamadılar bu ilk kez olan ikinci gidişi. Asiye ilk kez homurdanmadan, gönlüyle ve sevgiyle gitti babasıyla. Kartal beye el salladılar gülümseyerek otobüsten.

“İyi mi o?” dedi otobüs hareket eder etmez Asiye.

“Hayır iyi değil!”

“Ölecek mi?”

“Bir gün evet”

“Yakında bir gün mü yani?”

“Bunu söylemek çok zor Asiye! İyi değil fikrimi soracak olursan. Acı çekmemesini dilemekten başka bir şey gelmiyor elimden”

“Bir kez daha görmeliyim onu evet!” diye inledi Asiye.

“Tülay’a bahsetmedim seni getirdiğimden, ne düşünecek bilmiyorum. Doktorlara da sormadım”

“Görüştürmeyebilirler mi?” dedi Asiye panikle

“Görürsün sanırım ama kısa olur, alıp çıkaramayız zaten”

“Olsun. Görelim de!”

“Güçlü ol kızım, hayat insana her şeyi öğretiyor. Herkes bizimle birlikte ne acılara katlanıyor ama hayat devam ediyor. Unutma her şey geçer ve daima iyi günler gelir. Yeter ki o iyi günler geldiğinde sen kötü karşılama”

“İnşallah!” dedi Asiye dışarıya daldı gözleri. Kanat bey de kitabını çıkardı yine.

Murat’a mesaj atmıştı geleceğini, mutlaka ara görüşelim demişti o da. Hem heyecanlı, hem hüzünlü bir yolculuktu bu Asiye için.

“Bir arkadaşım var İstanbul’da” dedi bir kaç saat sonra aniden, “Onunla görüşebilir miyim?”

“Görüşebilirsin tabi.” dedi Kanat bey, “Okuldan mı?”

“Evet, adı Murat”

“Hani şu başkası var Murat mı?”

Asiye şaşkınlıkla baktı Kanat beyin yüzüne, sonra hatırladı ondan böyle bahsettiğini.

“Evet o! Buluşabilirim değil mi?”

“Neden buluşamayasın ki?”

“Erkek ya?”

“Okulda konuşmuyor musunuz zaten!”

“Evet konuşuyoruz tabi.”

“İstanbul’da ne farkedecek?”

Güldü Asiye, “Teşekkür ederim” dedi yine yolu seyretmeye koyuldu. Pidecide akşam yemeğinden sonra eve geçtiler hemen. Sabah erkenden kalkıp annesine gideceklerdi.

“Asiye!” dedi Tülay hanım şaşkınlıkla, “Neden haber vermediniz?”

“Sürpriz yaptık” dedi Asiye, annesinin saçsız başına baktı, zavallı kadının avurtları çökmüştü iyice, gözlerinin altı morarmıştı bitkinlikten. Küçülebileceği kadar küçücük kalmıştı sanki. Zorla konuşuyordu.

Asiye gidip onun güçsüz elini avuçlarının içine aldı, “Okul açılmadan bir kez daha görmek istedim seni!”

“Böyle görmeseydin keşke!”

“Bir ömürde göreceğimi iki güne sığdırdık, her halini görmüş olayım bırakta”

“Kanat gelmedi mi?”

“Geldi dışarıda bekliyor!”

“Bir şey söylemedin değil mi evdekilere?”

“Yok söylemedim merak etme! İyiler onlar.”

“Tamam. Okulu özledin mi?”

“Bilmem biraz. Burada bir arkadaşımla buluşacağım” dedi sonra hızlıca, annesiyle paylaşmak istiyordu bunu. Onun aşkı anlayacağını biliyordu. Hızlıca anlattı Murat ile ilgili her şeyi.

“Şansınız güzel olsun!” dedi Tülay hanım gülümseyerek, hemşire gelip artık çıkması gerektiğini söyleyince, zorla bıraktı annesinin ellerini çıktı. Onun gözlerindeki o hüzünlü bakış yazıldı aklına arkasına baktığında. İçinde tuhaf bir sıkıntı hissetti.

“Hemşire geldi sen giremeyeceksin sanırım” dedi Kanat beye gözleri dolu dolu.

“Olsun benim değil, senin görmen önemli. Nasıldı?”

“Hiç iyi değil”

Kanat bey kızının omuzuna doladı kolunu kendine çekti onu baba kız çıkıp gittiler. Ertesi gün Murat ile buluşacaklardı. Sonraki gün yine geleceklerdi annesini görmeye. Tabi doktoru izin verirse. Asiye’nin özel durumunu bildikleri için almışlardı onu içeriye, normalde kimseyi sokmuyorlardı.

Murat’ına ağabeyi, Asiye’ye yakın bir yere bıraktı ertesi gün öğleden önce.

“Sen misafirsin, bekle ben geleyim oradan gideriz nereye gideceksek” demişti Murat.

“Aferin nazik çocuk” diye övmüştü Kanat bey bu tavrı, “Akşama kalmayın!” diye eklemişti sonra.

Artık ne tersliyor ne itiraz ediyordu Kanat beye Asiye, ne dese yapıyordu istese de, istemese de. Sabah on defa üzerini değiştirdikten sonra getirdiği üç kıyafet arasından birine karar verebildi nihayet. Üç kombini de annesi almıştı. Arkadaşından ödünç aldığı göz kalemini ve ruju sürdü hafifçe, saçlarını açıp özenle taradı. Saçlarının güzelliğini annesinden aldığını artık biliyordu.

Kanat bey onun hafif makyajını görünce gülümsedi, bir şey demedi. Heyecan içinde evden çıkışını izledi. Ağabeyi ile Tülay’ın hallerini hatırladı.

“Şansınız güzel olsun!” dedi o da içinden.

Asiye buluşma yerine vardığında Murat çoktan gelmiş onu bekliyordu. Kalbi öyle hızlı atmaya başladı ki birden ne diyeceğini nasıl davranacağını şaşırıverdi.

“Harika bir plan yaptım bu gün bize!” dedi Murat gülümseyerek, “İyi ki geldin! Okuldan önce bize iyi gelecek bu gezi!”

Asiye kız arkadaşı ile gelme ihtimaline bile hazırlamıştı kendini, o yüzden onun yalnız geldiğini görünce sevindi.

“Haydi gel şuradan tramvaya binelim önce!” dedi Murat ve ikisi birden yürümeye başladılar.

“Nereye gidiyoruz?”

“Sen nereleri görmüştün?” deyince Murat Asiye Kanat beyle gittikleri yerleri saydı bir bir, hepsinde de annesi geldi aklına. Muhtemelen o da vardı hepsinde çünkü ama Asiye bundan habersizdi. Keşke yine burada olup uzaktan izliyor olsa bizi diye geçirdi içinden. Sonra kendini Murat’ın sohbetine bıraktı, meğer ne çok özlemişti onu. Bir kaç saat sonra Kanat beyin aradığını görünce gerildi.

“Asiye çok üzgünüm” dedi Kanat bey daha telefonu açar açmaz. Neredeyse düşecekti olduğu yere. Murat son anda tuttu onu.

“Ne oldu?” dedi korkuyla.

“Annem ölmüş” dediğini hatırlıyordu en son, gözlerini açtığında Kanat beyin evindeydiler, Murat yanı başındaydı, Kanat bey de telefonla konuşuyordu. Asiye bayılınca telefonu almıştı elinden Murat, Kanat bey henüz kapatmadığından konuşmuşlardı. Çok uzakta olmadıkları için Kanat bey taksiye binip eve gelmesini söylemişti, o da sağlık ocağından doktor çağırmıştı eve. Murat hiç bir şey bilmediği için Asiye annem ölmüş deyince eli ayağına dolaşıvermişti hemen. Kucakladığı gibi getirmişti Kanat beyin evine taksiyle.

“Asiye kızım iyi misin?” dedi Kanat bey onun kendine geldiğini görünce, “Çıkıyorum birazdan” dedi telefondakine.

“İyiyim” dedi Asiye ağlıyordu.

“Ben gitmeliyim, cenaze işlemleri için anlıyorsun ya! Murat ile konuştum burada seninle kalacak ben dönene kadar”

“Merak etmeyin efendim” dedi Murat.

Kanat bey kızının yanağını sıvazlayıp çıktı evden aceleyle.

“Kanat amca bana annenden ayrı büyüdüğünü anlattı. Yeni bulmuşsunuz birbirinizi”

“Bunu kimsenin bilmemesi gerekiyor” dedi Asiye endişeyle.

“Merak etme, ben kimseye söylemem!”

Kanat bey dönene kadar Asiye’nin göz yaşları eşliğinde hikayesini konuştular. Murat’ta çok üzülmüş ve şaşırmıştı. Kanat bey yorgun argın döndüğünde saat geç olduğu için onu yollamadılar. Zaten ertesi gün kalkacak cenaze için geri gelecekti evleri de uzak olduğu için “Gidip geldiğine değmez evlat kal burada!” dedi Kanat bey, ona salonda kanepeyi hazırladılar ve ertesi günü cenazeye birlikte gittiler evden. Asiye daha önce sadece dedesinin cenazesine gitmişti. Daha yeni bulduğu ve yeni gördüğü annesini gömüyor olduklarını kabul etmek istemiyordu bir türlü. Mezarlığa geçtiklerinde Kanat bey mezarın başında olduğu için Murat hiç ayrılmadı yanından. O iki gün Asiye’nin hiç beklemediği kadar destek oldu ona. Annesi mezara indirilirken elini tuttu sımsıkı. Eve dönene kadar da bırakmadı. Akşam ağabeyi gelip aldı.

Kanat beyle sarılıp ağladılar o gece baba/amca-kız ikisi. Sırrı bilenlerin biri eksilmiş, yerine Murat geçmişti.

“Neden anlattın ona?” dedi Asiye.

“Hayatımız hep sırlarla mı geçecek Asiye, Kartal’la Sıdıka’ya anlatacak değil diye düşündüm. Nasıl açıklayacaktın başka türlü olanları, yalanlarla mı başlayacaktınız ilişkinize”

“Bir ilişkimiz mi var ki bizim?”

“Bana aranızda güçlü bağlar var gibi gözüktü” dedi Kanat bey, onun saçlarını okşayarak.

“Annen de bu yaşta aşıktı Kartal’a. Sizin şansınız güzel olsun dilerim”

“Ben de” dedi Asiye başını onun göğsüne bırakıp.

Ertesi gün öğleden önce yine geldi Murat. Asiye dönene kadar sonraki gün, sonraki gün de. Kartal bey ve Sıdıka hanımla ancak sözlenecekleri zaman tanışabildi üç yıl sonra. Asiye’yi yaşadığı evde istediler. Kanat bey bunun onların hakkı olduğunu söyledi dünürlerine.

Asiye ve Murat hiç ayrılmadılar, başlarına kötü şeyler gelmedi. Üç çocukları ile birlikte mutlu mesut uzun yıllar yaşadılar. Kanat bey ve Kartal bey birlikte dedelik yaptılar torunlarına.

SON