Aslıhan’ın babasının ölüm haberini almasının üzerinden yedi ay geçmişti. Artık psikoloğa gidip gelmeyi bırakmıştı. Süreyya hanım ve oğlunun desteği onun hayata yeniden tutulmasını sağlamıştı. Şirketin geçirdiği sarsıntılı dönemin ardından babasının görevlerini devralmıştı yirmi gün önce. Henüz yeni mezun olduğundan işlerle ilgili öğrenmesi gereken çok şey vardı. Hem babasının hem Pınar hanımın yaptığı işler ona kalmıştı. Pınar hanım emekliliği düşündüğü için bir buçuk yıl önce kendine bir asistan almıştı. Sürekli hor görse de asistanına her işi öğretmişti. O Tekin beyle yeni evlerinde, yeni yaşamlarına yelken açarken Aslıhan ve asistanın şirket işlerini halledebileceklerini düşünüyordu. Neyse ki asistan Sevda Pınar hanım gibi hırslı bir kız değildi. Tam aksine öne çıkmayı sevmeyen, topluluk önünde konuşması gerekse heyecandan kıpkırmızı olan ama çok çalışkan bir kızdı. Aslıhan onu daha görür görmez sevmişti zaten. Şimdi şirketin aksayan işlerinin yeniden düzene girip, her şeyin kontrol altına alınması için Aslıhan’ın en büyük yardımcısı oydu. Kız, Aslıhan’ın başına gelenlere o kadar üzülmüştü ki, canla başla onun işe adapte olması için uğraşıyordu. Aslıhan bazen ikisinin Pınar hanım ve babası gibi olduklarını düşünse de, onların yakınlıklarının babasının ve onun sandığı gibi olmadığını hatırlayınca bundan hemen vazgeçiyordu.

Suden bir kaç kez Süreyya hanımın evine gelip, Berent’in evinde kalan eşyalarını istemiş, bir kez de onda kalan eşyaları geri getirmişti. İlk başlarda Berent’in evine dönüp dönmediğini kontrol etmiş, onun annesinin yanında olduğunu öğrenince yeniden gerilmişti. Aslıhan o zamanlar henüz kendi evine geçmediğinden onu da orada görünce iyice tepesi atmıştı. Bir süre bu kontrollere devam etmiş, Berent’le de görüşemeyeceğini anlayınca ondaki her şeyi bir çöp poşetine doldurup son bir hırsla kapılarına getirmişti. Aslında o an bile Berent kapıya çıkıp barışmak istediğini söylese ona dönmeye hazırdı ama maalesef Berent onu kalbinden çıkaralı çok olmuştu. Eşyaları getirişi Suden’in son gelişi olmuş, Berent’ten umudunu kesip kendine yeni birini bulma peşine düşmüştü.

Aslıhan’ın yeni aldığı evdeki tadilat bittikten sonra Süreyya hanımı tek başına bırakmak istememiş onu ikna edip kendisiyle birlikte yeni evine götürmüştü. O zamana kadar kendi ev yardımcıları ile birlikte onun yanında kalmışlar ve kadıncağızın ayrı bir bakıcıya ihtiyacı olmadan idare etmişlerdi. Onlar Aslıhan’ın yanına geçince Berent’de kendi evine dönmüş, Süreyya hanımın evini de kapatmışlar ama boşaltmamışlardı. Süreyya hanım ileride Aslıhan’ın hayatındaki gelişmelere göre kendi evine geçebilme lüksü olsun istiyordu. Aslıhan’ın ne olursa olsun onu bırakmaya niyeti olmasa da ikisi de hayatın sürprizlerle dolu olduğunu görecek kadar çok şey yaşamışlardı. Serhat bey sık sık ziyaretlerine geliyordu. Aslıhan babasını kaybetmiş ama çok iyi dostlar kazanmıştı. Elbette ki yeni evin güvenlik sistemleri yine Tuna’dandı. Bu kez tüm kapı pencereleri tek tek kontrol ederek bizzat test etmişti. Diğer evin çalışanları da bu eve gelip işlerine kaldıkları yerden devam ediyorlardı. Berent daha önce annesine tahsis ettiği şoförü de onların emrine vermişti. Aslıhan’ın çalışmadığı günler birlikte gezmelere çıkıyor, diğer günler ise akşamları Berent ve Serhat beyi davet ederek keyifli sohbetler yapıyorlardı.

Berent artık duygularını Aslıhan’a açmak için uygun zamanın geldiğini düşünüyordu. Bunu evde annesinin yanında yapmak istemediği için bir akşam onu yemeğe davet etti. Süreyya hanım uzun süredir beklediği o anın geldiğini ikisinin baş başa çıkacak olmasından hemen anlamıştı. Oğlu için Aslıhan’dan daha iyi bir eş adayı düşünemiyordu. Berent’in duyguları karşılıksız değildi. Aslıhan zayıf anlarında ağlayacak bir omuz olan, onun bir gülümsemesi için etrafında pervane olan, hepsinden önemlisi değerli hissettiren ve güven veren bu adama aşık olalı çok olmuştu. Onun yemek davetini duyunca kalbi duracak gibi oldu. Babasından kalan şirketin başındaki kişi olsa da o hâlâ çocuk ruhlu bir genç kızdı. Heyecanını Süreyya hanımdan saklamayı beceremediği için ne giyeceğine birlikte karar verdiler.

“Hanginizin annesiyim bu akşam ben de karıştırdım!” diye güldü Süreyya hanım onun hazırlanmış halini görünce gözleri dolarak.

“Siz benim meleğim ve kurtarıcımsınız! Daima da öyle kalacaksınız!” diyerek onun boynuna sarıldı Aslıhan.

“Oğlum senin gibi bir kıza gönlünü kaptırdığı için çok mutluyum. Hayat ikinizin hayatı sevgili kızım. Bundan sonra her ne yaşarsanız, ne karar alırsanız alın ben daima ikinizin de annesi olarak kalacağım!”

Aslıhan makyajı bozulmasın diye göz pınarlarına dolarak yaşları tutmaya çalışırken kapı çaldı. Berent elinde bir buket çiçekle, lise mezuniyetine giden bir delikanlı gibi heyecanlı ve acemi gözüküyordu. İkisi arabaya doğru yürürlerken Süreyya hanım arkalarından sevgiyle baktı. Güzel yürekli ve yardım sever olmasının ödülü olarak Aslıhan gibi güzel bir insan kazanmış ve oğluna da kazandırmıştı. Her zaman hayatta olan hiç bir şeyin tesadüf olmadığına inanıyordu.

Arabaya doğru birbirlerine sevgi ile bakarak yürüyen bu iki gence hayatın neler hazırladığını bilmiyordu ama birlikte olmaktan aldıkları mutluluk ve aralarındaki saygı, sevgi dolu güvenle kolay kolay kopamayacaklarını biliyordu. Belki sevgili olmayı beceremeyecekler, belki dost kalacaklar, belki de ona güzel torunlar veren bir karı koca olacaklardı. Tek istediği ikisinin de güvende, huzurlu ve mutlu olmasıydı.

Aslıhan ve Berent o gece eve birlikte döndüler. Süreyya hanım onların birbirlerine yakın oturuşlarından, gülüşlerinden gecenin güzel sonlandığını hemen anlamıştı. Gençliğin bütün enerji ve coşkusu yüzlerine yansıyordu. Sevginin insanı ne kadar güzelleştirdiğini ve iki gencin ışıldadığını düşündü onlara bakarken. Aralarındaki duygu alışverişi, sanki ikisini saran parlak bir hare olmuş yüzlerine ve gözlerine yansımıştı.

Onları yalnız bırakmak için odasına çekildi ve gülümseyerek uykuya daldı. Rüyasında Aslıhan ve Berent’i evlendiriyordu. Aslıhan’ın ve Berent’in babası da onlarlaydı ve hepsi mutlulukla gülümsüyorlardı.

SON