Ahmet bey çiftlikte onca emek verdikleri işleri durdurmak ya da neredeyse evlatları gibi sevdikleri hayvanları satmayı hiç istemiyordu. Hayatından çıkarması gerekenlerin yükü ruhuna baskı yapmaya başlamıştı. Her şey çok hızlı olup bitmişti. Selami bey ile birlikte geleceğe hep umutla bakmışlardı, tabi Neriman hanım ile de öyle. Bir gün hayatlarının bu hale geleceği hakkında herhangi bir senaryoları yoktu. Her şey daha iyiye gidecek, çocuklar burada büyüyecek, Selami beyin oğlu da aileye eklendikten sonra her şey daha da güzelleşecekti Oysa şimdi hem ailelerinden, hem de yaşamlarının en güzel anılarından vazgeçmek zorundaydılar. En azından Neriman hanım hayatta kalmış olsa, Gamze’yi de bırakmazlar çiftliği Gamze büyüyene kadar işletmeye devam ederlerdi ama şimdi Ahmet beyin direnebileceği hiç bir güç kalmamıştı. Gamze çok küçüktü yasal olarak onu yanına alıp büyütmesi mümkün değildi. Eğer amcasına verilmezse o zaman bir yurda gönderilecekti. Selami bey de onun tek başına iki kızı birden çiftlikte büyütemeyeceğini bildiği için Suat beye mecbur kalmıştı Hayatlarının geçici bir kısmında onun himayesinde olup, sonra yeniden çiftliğe dönebileceklerdi. O zamana kadar çiftliğin kapanmasından başka çare yoktu.

Neriman hanımın ablası en azından Serap’ı alıp gidebileceklerini Ahmet beyin çok istiyorsa küçük kızın peşinden diğer adamın evine gidebileceğini söyledi. Ahmet bey Serap’ın teyzesinin evinde çok iyi bakılacağından emindi ama çocuk zaten annesiz kalmıştı, babası olarak onu bırakmayı asla düşünemezdi. Ayrıca Serap ve Gamze kardeş gibiydiler. Birbirlerini en iyi onlar anlayabileceklerdi şimdi. İkisi de annesiz kalmıştı. Ahmet bey ikisinin birden yanından kalıp, onları gözetecekti. Zaten Selami beye bunun için söz vermişti.

Suat bey çiftliği gezdikten sonra yine eve girip yeğenine bakmadan çekip gitti. Kardeşi hayata gözlerini yumduğunda yeniden gelecek ve işlemlerin yapılmasına refakat edecekti. O zamana kadar Ahmet bey, ailesi ve Gamze çiftlikte kalabilirlerdi.

“Selami kızını görmek isteyecektir!” demişti arabasına binerken, kızla ilgilenmemesine bahane üretir gibi.

Selami bey Suat beyin ziyaretinden sekiz gün sonra hayata gözlerini yumdu. Ahmet bey doktorların tüm söylediklerine rağmen bir mucize olup onun yaşamaya devam etmesi için çok dua etmişti. O zaman en azından hep birlikte çiftliklerinde kalıp birbirlerinin yaralarını sarabilirlerdi. Selami bey hayatını kaybedince, Suat beyi arayıp bilgi verdi.

“Cenaze bilgilerini haber verdiğinizde geleceğim!” dedi Suat bey soğuk soğuk.

Merve hanım geçen defa kocasına çanta hazırlamış olmasına rağmen aynı gün geri gelince, bu defa bir hazırlık yapmadı. Suat bey çiftliğe ilk ziyaretinden döndükten sonra odalardan birini küçük yeğeni için hazırlattı. Ahmet ve kızı ise bahçede çalışanların kaldığı odalardan birinde kalacaktı. Burası çiftlik kadar büyük bir arazi olmasa da evlerinde çalışanları ve onların barındığı barınakları vardı.

Merve hanım küçük bir kıza bakma sorumluluğuna kendini hazır hissetmediği için Gamze ile ilgilenecek bir de bakıcı tutuldu. Ahmet beyin kızı da bu bakıcının sorumluluğunda olacaktı, Suat bey Ahmet beye evdeki işlerin sorumluluğunun bir kısmını verecekti. Onlarla ilgilenirken, aynı zamanda kızına da bakması mümkün değildi.

Ahmet bey Selami beyin cenaze işlemlerini tamamlayıp, defin saatini Suat beye bildirdi. Selami bey akşam üzeri vefat ettiği için defin ertesi gün öğlen namazından sonra olacaktı. Karısının yanında bir mezar ayrılmıştı onun için. Bunu karısının cenazesi sırasında avukatından rica etmişti. Neriman hanımın mezarı da hemen onların yanındaydı.

Sekiz gün içinde çiftlikteki işler durdurulmuş, dışarıdan gelen çalışanların ilişiği kesilmiş bir kaç yasal işlem kalmıştı. Hayvanların büyük bir kısmı satılmış, sadece kümesteki tavuklar kalmıştı.

Neriman hanımın ablası ve eşi cenazeden sonra yola çıkıp evlerine döneceklerdi. Ahmet bey de çiftliğe dönecek çocukları alıp Suat beyin peşinden onun evine gideceklerdi. Tavuklar kamyonetin arkasında, çocuklar da içinde olacaktı. Suat beyin tavuklar için bahçeye bir kümes yapabileceklerini düşünmüştü. Ahmet bey onlarla ilgilenebilirdi. Böylece her sabah taze yumurta yiyebilirlerdi. Gerektikçe de onları kesip yiyeceklerdi.

Böylece bir hayalle başlayan ve gerçeğe dönüşen çiftlik, kapısına kilit vurularak bir süreliğine kapanmış oldu. Ahmet beyin villasına vardıklarında tutulan bakıcı onları kapıda karşıladı. Gamze henüz küçük olduğundan olanın bitenin çok farkında değildi. Arada sırada annesini ve babasını soruyor huysuzlanıyor sonra oyuna dalınca unutuyordu. Serap’ın yanında olması onun için en büyük ilaç olmuştu. Serap ondan biraz daha büyük olduğu için yaşanılanların farkındaydı. Küçük bir anne gibi Çiğdem teyzesi ve annesinden gördüğü gibi Gamze ile sürekli ilgileniyordu. Kendince bu sorumluluğun ona bırakıldığını hissediyordu yaralı minik kalbinde. Ahmet bey Gamze ile Serap’ın en azından bu anlamda birbirlerine ilaç olmalarını hüzünle izliyordu.

Arabadan indiklerinde bakıcı gelip Gamze’yi arabadan alınca, Gamze ağlamaya başladı. Serap bu yabancı yerde nasıl davranması gerektiğini bilemediği için öylece bakakalmıştı. Gamze ağlamaya başlayınca koşup peşlerine gitmek istedi ama adının Gülsunar olduğunu öğrendikleri bakıcı kadın onun evde kalmayacağını söyleyince durmak zorunda kaldı. Gamze ağlayarak kadının kucağında içeri girdi. Suat bey şoförüne Ahmet bey ve kızına kalacakları yeri göstermesini istedi. Serap babasının elini tuttu birlikte şoförün gösterdiği yere doğru gittiler. Burası evin arkasında yan yana odalardan ibaret bir yapıydı. İçeride bir banyo, tuvalet ve bir oda vardı sadece. Odaya iki yatak bir masa bir de gardırop konmuştu. Anahtarı zaten üzerinde duran odanın önüne kadar gittikten sonra şoför bir şey söylemeden yanlarından ayrıldı. Ahmet bey de kızını odaya sokup beklemesini söyledi ve kamyonetten eşyaları taşımak için geri döndü.

“Burada mı kalacağız?” dedi Serap.

“Evet, çiftlikte de ayrı evimiz vardı unuttun mu?”

Çocuk hüzünle başını salladı. Onu burada bir okula yazdırmaları gerekiyordu. Ahmet beyin kafası çok karışık olduğu için her şeyi bir anda düşünemiyordu. Neriman hanımın ablası o sabah onlara yolda da yemeleri için kurabiyeler hazırlamıştı. Odada tekli bir elektrik ocağı, bir elektrikli su ısıtıcısı, bir mini buzdolabı, bir de komodin gibi küçük bir dolapta bir kaç mutfak eşyası vardı. Bu çalışanların çoğu zaman evde yemediklerini gösteriyordu. Ahmet bey bir iç geçirip, çantaları açmaya başladı.

“Hangi yatağı istersin?” diye sordu kızına. Çocuk omuzlarını silkeleyerek yanıt verdi bu soruya. Belli ki çiftlikten sonra geldikleri bu yerden o da fazla hoşlanmamıştı.

Bakıcı Gamze’yi bir türlü susturamadığı için Merve hanım onları hemen Ahmet beylerin olduğu yere kovalamıştı. Gamze’yi yeniden görünce Serap’ın da yüzü güldü. Ahmet bey bakıcı ve çocuklar rahat etsin diye dışarı çıkıp kamyonette oturdu biraz. Onun da yalnız kalıp kafasını toparlamaya ihtiyacı vardı. Burada işlerin nasıl yürüdüğünü, kızıyla onu nasıl bir yaşamın beklediğini henüz bilmiyordu. Tamir ve bahçe işlerinden anlıyordu ama Suat beyin ona nasıl bir iş vereceğini henüz konuşmamışlardı. Bakıcı bir saat sonra Serap’ı da yanına alıp eve geri döndü. İlk günden iki çocuğun kolay kolay ayrılmayacağı belli olmuştu. Bakıcı baştan Serap ile de ilgileneceği konusunda bilgilendirildiği için sorun olmadı. Hatta ilk gece Gamze daha fazla ağlamasın diye Serap içinde Gamze’nin odasına bir yatak hazırlandı. Serap yeniden annesi ve Çiğdem teyzesinin görevini devraldığı için mutlu olmuştu. Bu ona, onlar yanındaymış gibi daha iyi hissettiriyordu.

(devam edecek)