“Sadece fişimi çekilmekten kurtarmadı beni bu evlilik, aynı zamanda uykusuz gecelerden de kurtardı” dedi Arkin.

Gülümsedi Verna, annesi onların enerjisinin bir kısmının Arkin’in bedenine aktarıldığını söylemişti. Gölet zaten onu kabul ederek bunu onaylamıştı. Artık o saf enerji Arkin’in de içinde vardı kendi farkında olmasa da. Muhtemelen bu da kendi başına kolaylıkla huzurlu bir uykuya dalması için yeterli olacaktı. Arkin’in evliliği bitirme düşüncesini bu kadar aklında tuttuğuna inanmak canını acıtmıştı biraz.

Arkin Nobra’nın müdürün odasına girip yaptıklarından öyle etkilenmişti ki diğerlerine bunu kendi başarısı gibi göstermeye çalışsa bile Verna’ya durmadan anlatıyordu.

“Yüzünü görmen gerekiyordu Verna! Nobra onu sahiden köşeye kıstırdı. O gelmeden hemen önce bana bakan o kibirli bakışları bir anda yalvaran bir hale dönüştü.”

“Bir de gölette yaptıklarını bilseydin!” diye geçirdi Verna içinden. Onlar için kendini riske atmıştı. Kendi bölgesinden birileri onu görseydi şayet gölün dibinde ki çok yakındaydılar o zaman kim bilir neler olurdu?

Durdu Verna, annesi de bundan korkmuş, babasını terkettikten sonra bir daha kendi ırkının yanına dönmemişti. Murand bunun abartılı bir endişe olduğunu düşünüyordu ama annesi tatsız şeyler olacağından neredeyse emindi. Nobra ise hiç korkmadan insanların arasında geziyor, okullarına gidiyor, hatta herkesin bayıldığı bir star oluyordu. Yukarıda geçirdiği süre boyunca aşağıda kimse onun yokluğunu farketmiyor muydu? Bir ailesi, işi ya da bütün gün meşgul olması gereken bir şeyleri yok muydu?

Arkin grupla buluşmaya gideceğini söyleyince Verna’da ormana gidip Nobra’ya yeniden teşekkür etmeye karar verdi. Arkin’e tamamlayamadığı ödevleri olduğunu söyledi. Arkin onun ormana gidip sesleri dinlediğini biliyordu. Verna bunu yaptığından ona bahsetmiş ama giderken onu hiç davet etmemişti. Önce ormana gideceğini sonra da gelip ödevlerini tamamlayacağını söyledi Arkin’e.

Arkin boşanmadan söz ettiğinden beri kalbi çok kırıktı, bunun ikisi için bir ayrılık olmadığını elbette biliyordu. Yine de boşanmak ortak bir gelecekleri olmadığını gösteriyordu. Arkin sadece bunu istiyordu demek ki. Verna evlenme meraklısı bir kız değildi, hatta hayatı boyu evlenmeyi aklından bile geçirmemişti. Bir sevgilisi olmasını da öyle ama buraya geldikten hayat kendi planlarını uygulamaya koymuştu. Baştan annesinin en istemediği şeyi yapmış olmaktan çok rahatsız olmuştu, hem de ukala bir adamla. Ancak sonraları onun uykusuzluğunu öğrenmesi ile başlayan süreçte bu pişmanlık kaybolup gitmişti. Artık ailesine de söylediği için bu konuyla ilgili hiç bir sıkıntısı kalmamıştı üstelik. Arkin’in de kendi ailesinden çekiniyor olabileceğini düşünürdü eğer olanları bilmemiş olsaydı. Ayrıca o evliliğe bağlı kalmaksızın bütün mal varlığını Verna’nın üzerine yapmıştı. Ablasının onun fişini çekememesini de ona boşanma evrakları diye imzalattığı bu evraklar neden olmuştu asıl. Bir de üstüne gölette evlenmiş olmaları ellerini güçlendirmişti. Arkin boşanmayı istediğine göre, ardından mal varlığı konusunu da çözecekti muhtemelen. Bunu nasıl düşünememişti. Arkin’e bunu onun teklif etmesi gerekirdi, artık ailesi ona bir zarar veremezdi. Belki de bundan bashettiğinden Verna’nın rencide olacağını düşündüğü için sadece boşanmayı gündeme getirmişti.

“Ah Verna sen ne kadar aptalsın!” dedi yüksek sesle.

“Neden aptalmışsın bakalım?” dedi Nobra, “Buraya kadar kendinle konuşmaya mı geldin diye tereddüt ettim, hemen gelmedim yanına!”

“Ah tabi ki seni görmeye geldim Nobra, sana yaptığın her şey için teşekkür etmeye geldim.”

“Haydi ama Verna, biz zor durumda olan hiç bir canlıya sırtımızı dönemeyiz. Annen sana bundan bahsetmiş olmalı! Bu bizim ırkımızın ana öğütlerinden biridir. Onun için yapabileceğim bir şey varken, üstelik sen ve ailen bunu talep etmişken görmeze gelemezdim değil mi?”

“Bizim için kendini riske attığını düşünüyorum!”

“Risk mi? Öğüdü dinledim diye mi? Hayır asla, tam aksine halkım benimle gurur duydu yaptıkalrıı duyunca?”

“Onlara söyledin mi?”

“Elbette söyledim, hatta yardıma gelmeyi bile teklif ettiler!”

“Peki ya kendi ırklarından başkaları olduğuna hiç şaşırmadılar mı?”

“Hayır bunu zaten biliyorlardı! Yeryüzünde pek çok yerde bizlerden var Verna! Azınlık değiliz! Sadece yeryüzünü az tercih ediyoruz!”

“Bilmiyorum!” dedi Verna sıkıntıyla, “Annem, o babamı terkettikten sonra kendi ırkına dönememiş biliyorsun!”

“Bir insan çocuğu olduğu için! Bu farklı bir durum!”

“Yarı insan!” diye düzeltti Verna.

“Hayır sen yarı insan değilsin Verna, buraya aitsin, insanlara! Biyolojindeki farklılıklar bunu değiştirmez. Hissettiğin şey ne ise o sensin.”

“Her neyse bunu düşünmek veya farketmek için hâlâ zamanım var!”

“Teşekkür etmek dışında konuşmak için de geldiğini düşünüyorum, haksız mıyım? Seni üzen ne? Arkin iyi değil mi?”

“O çok iyi!”

“Sorun ne o zaman?”

“Sen hiç bir insana aşık oldun mu Nobra?”

“İnsanlarla aşık olacak kadar uzun vakit geçirmediğimi farketmiş olmalısın!”

“Evet sen birden bire ortaya çıkıp, birden bire ortadan kayboluyorsun”

“Doğru! O zaman hiç aşık olmadın?”

“Oldum! Bir daha olmamak için böyle davranıyorum zaten!”

“Ah sahi mi? Neden? Ne oldu?”

“Beni istemedi!”

Verna’nın gözleri doldu, “İnsan olmadığın için değil mi?

“Hayır!” dedi Nobra gülerek, “Bana karşı hiç bir şey hissetmediğini söyledi!”

“Oh! Üzüldüm. Ben sandım ki?”

“Hayır Verna, bu düşünceyi kafandan at! Ayrıca o beni ırkımı bilmeden istemedi ve ben yine de çok acı çektim! Yani acı anlamında değişen bir şey yok merak etme! Aşk her zaman acıtıyor! Arkin ile bir sorun mu var?”

“Arkin boşanmak istiyor!”

“Bunu zaten önceden planladığınızı söylemiştin!”

“Evet planlamıştık tabi! Bir yılın dolmasını bekliyorduk ve çoktan doldu!”

“Sorun ne o zaman? “

“Yani bu ortak bir gelecek istemiyor benimle demek!”

“Verna!” dedi Nobra hayretle, “Boşanmak istemiyorsan bunu ona söylesene! Her derdinizi ben çözemem öyle değil mi?”

“Hayır! Sana bu yüzden gelmedim Nobra! Onunla konuşmanı falan istemiyorum, sadece kafam karışık!”

“Bence duygusal olarak yoruldun, bizim ırkımızda olmayacak nefrete şahit oldun ve bu senin ruhunu zedeledi. İnsanlarla yaşadığın sürece nefreti daima göreceksin! Bu onlara has bir duygu. Arkin boşanmayı planladığınız için söylemişti ayrıca müdür bu konuda çok titizlendi, sana anlatmış olmalı! Belki de seni korumak için boşanmanızın iyi olacağına karar vermiştir! Kendi başına dram yazmadan önce bunu ona sormalısın! Bu huyun annenden sanırım!”

Verna güldü bu söze, “Annemin kaygılarını miras almışım galiba gerçekten!”

“Haydi git şimdi, ona ne söyledin buraya gelirken?”

“Ödev yapacağımı!”

“Bir de yalan ha? Verna sen tam bir insansın! Konser için çalışmanız gerek ayrıca, haydi git şimdi benim de işlerim var!”

“Tamam!” dedi Verna, “Teşekkür ederim Nobra, her şey için!”

Nobra hızla gözden kayboldu. Verna dönüş yolunda onun söylediklerini düşündü durdu. Eve döndüğünde Arkin evdeydi.

“Gitmedin mi?”

(devam edecek)