Fetir, Arkin ile konuştuğunu gruba söyledikten sonra bir çalışma gecesi planladılar hemen. Hepsinin konuşmamaktan içi şişmişti. Arkin’de gruba yeniden rahatlıkla dönebileceği için memnundu. Verna onlarla ayrıca görüşmesine karışacak değildi, çünkü okuldaki diğerleri gibi onların grubuna dahil olmak gibi bir hevesi hiç yoktu. Bu yüzden ona bir gece grupla olması gerektiğini söylediğinde hiç sorun olmadı. Sevgili olmuşlardı artık ama aralarındaki her şey hâlâ arkadaş oldukları gibiydi. Arkin birden bire üzerine gidip onu tedirgin etmek istemiyordu. Üstelik hayatında ilk defa arkadaşlık, hatta dostlukla başlayan bir ilişkisi olmuştu ve bundan son derece mutluydu. Verna’nın yanında olmak ona bakışlarını saklamak zorunda olmadan bakmaktan mutlu oluyordu. Garip bir enerji yayıyordu kız etrafına, anlayamadığı ama içindeki tüm olumsuzlukları temizleyen tuhaf bir enerjiydi bu. Tıpkı insanların meditasyon yaptıktan sonra hissettiklerini anlattıkları gibi bir şeydi. Bu yüzden arkadaşlarına onunla meditasyon yaptığını söylediğinde bunun yalan olduğunu düşünmemişti. Verna ise bunun kesinlikle farkında değil gibi davranıyordu. Değildi belki de. Onun doğal hali, doğal enerjisi Arkin’in daha önce hayatında hissetmediği bir huzura kavuşturuyordu onu.

O akşam ki çalışma yine Arkin’in evinde olacaktı. Arkin onlar gittikten sonra hemen Verna’nın evine koşacaktı elbette. Fetir, Odin ile el ele geldi çalışmaya. Arkin ikisinin birlikte olmasından mutlu oldu. Onları seviyordu ve kimseyi üzmek istemiyordu gerçekten. Bu gruptaki herkes birbirlerinin yaralarını onarıyordu. Onun Verna’da bulduğunu bulmalarını diledi içinden. Arkin bu defa bir grupta değil tek bir insanda bulmuştu hepsini. Bu paha biçilmez bir şeydi onun için. Yuse ve diğerleri de vakit kaybetmeden geldiler. Arkin ve Yuse eve gitmedikleri için son söz hakkını alacaklardı. Herkes ara tatilde evde olanları teker teker anlatmaya başladı. Kimsenin aile hayatında bir düzelme yoktu. Hepsi okula ve gruba geri döndüğü için mutluydu. Bu arada Fetir ve Odin’in birlikte olmalarına da sevindiler. Herkesin sözü bittikten sonra sıra Yusi ve Arkin’e geldi. İkisi de sözü birbirlerine teklif ediyorlardı, sonunda Yusi kabul ederek başladı konuşmaya.

“Size bir itirafta bulunmak istiyorum! Henüz gerçekleşmemiş olsa da hissettiklerimi bilmenizi istiyorum. Ben sanırım aşık oldum!”

“Sahi mi?” diye heyecanlandı herkes, “Gruptan birine mi?”

“Hayır!”

Arkin onun Verna diyeceğinden korkarak gerildi oturduğu yerde. Yusi tam ağzını açacakken, “Biz de Verna ile çıkmaya başladık!” deyiverdi. Yusi’nin yüzü allak bullak oldu birden, ona baktı dikkatlice. Aslında Arkin arkadaşının itirafını yapıp sonra da zor durumda kalmasını istememişti. Şimdi Verna’nın adını gizlemek için bir fırsatı olacaktı.

Herkes Arkin’e döndüğü için kimse Yusi’nin yüzündeki ifadeyi farketmedi. Yusi dışında hepsi Arkin’in o akşam bu açıklamayı yapacağını biliyordu ama yine de onu tebrik ettiler ve koşulları tekrarladılar.

“Tamam hiç merak etmeyin!” dedi Arkin.

“E Yusi haydi sıra sende! Bu gece mutlu haberler duyuyoruz! Söylesene kim bu şanslı kız!”

“Şimdilik bu kadarını bilin yeter!” dedi Yusi sakince ve arkasına yaslandı.

Arkin eliyle arkadaşının omuzunu sıktı özür dileri gibi. Yusi bir şey demeden başını sallayarak özürü kabul ettiğini gösterdi. O da Arkin ile Verna’nın arasında gelişenleri farketmemişti. Diğerlerinin konuşmalarından herkesin bunu bildiğini anlayınca, Arkin’in onu korumak için atılıp açıklamasını yaptığını anladı. Bu jeste karşılık yapabileceği bir şey yoktu. Verna onu seçtiğine göre zaten Yusi’nin bir şansı olmayacaktı.

Toplantı dağıldıktan sonra Arkin hemen Verna’nın yanına koştu. Verna çoktan uyumuştu. Çok erken uyuyor, çok erken uyanıyordu. Bu ev yaşantısından kazandığı bir alışkanlıktı. Anne va babası yaptıkları iş dolayısıyla güne erken başlamak zorundaydılar. Verna’da gün doğumu ile uyanırdı onların seslerine ve hemen fırlardı. Güneşin doğuşundan batışına kadar tüm aydınlığı değerlendirmek isterdi çocukluğundan beri. Aslında hayatında ilk kez bu okulda uzak kalıyordu her şeyden. Ancak bu eğitimi almanında başka yolu yoktu. Bu yüzden bunu bir özveri olarak kabul ediyordu. Ulaşmak istediği hedef için dayanmak zorunda olduğu koşullardı bunlar. Bu koşullara artık daha kolay katlanmasını sağlayacak bir erkek arkadaşı vardı artık. Onun derslerine olan ilgisini dağıtmasını istemiyordu. Annesine ondan bahsedemeyecekti yine ama Arkin ile sevgili olmalarına çok mutlu olmuştu.

Arkin artık okulda ondan uzak durmuyordu. Grup dışındaki herkes Verna ve Arkin’in ne ara bu kadar yakın olduklarını anlayamamıştı. Arkin okuldayken mutlaka Verna’nın elini tutuyordu ki Yusi gibi diğerleri ondan umutlanmasınlar. Arkin’in hayranları Fetir’i altedemezken grup dışından, sıradan ve üstelik hiçte havalı olmayan bir birinci sınıf öğrencisinin nasıl olupta Arkin gibi birini tavladığını anlayamıyorlardı. Verna’da onların görmediği ne olabilirdi ki? Her zaman bahçevan pantolonlar giyip, bere takan bir kızdı. Çok arkadaş canlısı olduğu söylenemezdi. Fetir’in Odin ile birlikte olduğunu anlayanlar ise Arkin’in Fetir’i kıskandırıp yeniden birlikte olmak için Verna’yı kullandığını konuşmaya başlamışlardı bile.

Onlar ne konuşurlarsa konuşsunlar Arkin ve Verna birbirlerinden hiç ayrılmıyorlardı artık. Yusi’de eskisi gibi Verna’nın yanına uğramayı bırakmış, uzaktan selam vermekle yetiniyordu.

Böylece birinci sınıfın sonuna geldiler. Sınavlar Verna’nın düşündüğünden bile zor geçti ama neyse ki bütün sınavları vererek ikinci sınıfa geçmeyi başardı. Onunla birinci sınıfı okuyan pek çok arkadaşı evine dönmek için toparlanmaya başlamıştı.

Sınav sonuçlarının açıklanmasının ardından Murand hemen kızını almak için yola çıkacaktı. Verna ve Arkin bir buçuk aya yakın bir süre görüşemeyeceklerdi böylece. Arkin yine eve dönmeyecekti. Büyükbabasının ona bıraktığı parayla kendine kuracağı yaşamın temellerini atmak için bir yer seçecekti bu tatil.

Herkes evine dönmeden önce her sene yapıldığı gibi okulun kapatma gecesi düzenlenecekti. Bu gece de seneye yıldız olacaklar sahne alacaklar ve gelecek sene nerelerde turne yapacaklarından bahsedeceklerdi. Nobra’da bunların içindeydi. Arkin Verna’nın Nobra hayranlığından ve ikisinin tanışıklığından habersizdi.

Tüm yıldızlar tek tek sahne almaya başladıklarında öğrenciler zor bir seneyi atlattıkalrı için oldukça rahatlamışlardı ve hemen havaya girdiler. Birinci sınıfı geçemeyenlerin çoğu moralleri bozulduğu için geceye kalmayarak gitmişlerdi zaten. Her yıldız gelecek planlarından, turnelerinden bahsetti ve albümlerinde yer verecekleri bir kaç parçayı seslendirdi. Sıra Nobra’ya geldiğinde bütün okul ayağa kalkıp alkışlamaya ve ıslık çalmaya başlamıştı. Verna’da onların içindeydi elbette. Arkin’de Nobra’nın çok başarılı olduğunu düşünüyordu ama Verna’nın bu kadar coşkuyla alkışlaması içinde tuhaf bir kıskançlığa neden oldu.

“Biraz kibirli bir star olacak bence o!” dedi Verna’ya eğilip.

“Neden böyle düşündün ki?” dedi Verna şaşkın şaşkın

“Onu hiç okulda gördün mü? Kendini çok ayrıcalıklı sanıyor?”

Verna Nobra ile karşılaşmalarından kimseye bahsetmeyeceğinden söz verdiğ için cevap vermeden gülümsedi sadece. Nobra o sırada şarkıya girdiği içinde hemen ona döndü yüzünü yeniden. Arkin Verna’nın kendinden geçmiş gibi sahneye bakmasından iyice rahatsız olmuştu ama bir şey söyleyemedi. Sahnenin sonunda Nobra herkese teşekkür etti ve son bir şarkı daha söyleyeceğinden bahsetti.

“Ancak bu sene bir fark yaratmak istiyorum, birinci sınıfı başarıyla tamamlayan bir öğrenci ile düet yapacağım! Bence bir eğitimi tamamlayanlar ardımızdan gelen arkadaşlarımızın da ellerinden tutmalıyız!”

Bir alkış tufanı koptu yeniden ve herkes merakla Nobra’nın söyleyeceği şeyi dinlemeye başladı.

“Bu sene birinci sınıflardan biriyle tanışma şansım oldu. Kendisinin benim sesimle çok uyumlu ve özel bir sese sahip olduğunu biliyorum!”

Verna kıpkırmızı oldu birden ve elleriyle yüzünü kapattı, “Oh hayır! Lütfen bunu yapma!” diye mırıldandı kendi kendine.

Arkin daha onun ne söylediğini anlamaya çalışırken Nobra onu sahneye davet etti.

(devam edecek)